Ik schreef steeds dat het minder ging met Dean maar kan jullie ook wel berichten dat het nu een stuk beter gaat met hem. Hij heeft niet zoveel krampjes meer en kan veel meer lachen! Zelfs schaterlachen als hij echt in een goede bui is! 😉 Zijn zus gaat het ook steeds een beetje leuker vinden. Ik kan het me ook wel voorstellen hoor, steeds een huilend iets in de armen van je mama en dan krijg jij de aandacht niet meer… Nu hij ook heerlijk kan liggen kijken komt Danique wel eens bij hem en aait hem even of geeft een kusje… niets forceren, komt vanzelf! 😀